ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΝΤΙΕΓΚΟ ΡΟΜΑΝΟ ΣΤΟ SDNA ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΓΗΡΑΙΟΤΕΡΟΣ ΞΕΝΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ ΠΟΥ ΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΑΚΟΜΗ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ ΒΟΥΛΑΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΑΙΖΟΝ ΝΑ ΚΡΕΜΑΣΕΙ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ

 

Ο Ντιέγκο Ρομάνο μιλά στο SDNA για το σπουδαίο ρεκόρ του και αποκαλύπτει ιστορίες από το παρελθόν!

Ο Ντιέγκο Ρομάνο, έγραψε ιστορία καθώς αγωνίστηκε ως βασικός στο παιχνίδι του Άρη Βούλας με τον Ναυπακτιακό Αστέρα για το Κύπελλο Ελλάδας και έγινε έτσι ο γηραιότερος ξένος ποδοσφαιριστής που παίρνει μέρος στη διοργάνωση, σε ηλικία 42 ετών, 6 μηνών και 25 ημερών!

Ο Αργεντινός μέσος βρίσκεται στην Ελλάδα από το 2008, έχοντας αγωνιστεί σε Εργοτέλη, Ηρακλή, Απόλλωνα Σμύρνης και Εθνικό Πειραιώς, ενώ από το 2019 φοράει τη φανέλα του Άρη Βούλας.

Ο πολύπειρος ποδοσφαιριστής άνοιξε την καρδιά του στο SDNA κάνοντας ένα flash back στην καριέρα του. Από την U-17 της Αργεντινής με συμπαίκτες Γκαλέτι, Μιλίτο, Μάξι Ροντρίγκες, Κοστάνσο, στην εξαετία στον Εργοτέλη, τις προτάσεις από ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, τον σεβασμό που εισπράττει στην Ελλάδα εδώ και 14 χρόνια, το περίφημο σκηνικό όπου προσποιούνταν πως έπινε τον καφέ που του πέταξαν σε ματς στη Λάρισα, τις προτάσεις από ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό αλλά και τον Θεό Μαραντόνα!

-Ντιέγκο γνώριζες πριν από την αναμέτρηση με τον Ναυπακτιακό πως γράφεις ιστορία, όντας ο γηραιότερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της διοργάνωσης;

 «Μετά το τέλος του αγώνα έμαθα πως είμαι ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε σε ματς ελληνικού Κυπέλλου. Δέχθηκα πολλά τηλεφωνήματα όπου όλοι μου μιλούσαν γι' αυτό.

  Όταν ήμουν μικρότερος δεν έδινα σημασία σε τέτοια πράγματα, αλλά τώρα καταλαβαίνω πόσο ωραίο είναι αυτό το συναίσθημα, να νιώθεις τον σεβασμό του κόσμου. Άλλωστε σιγά-σιγά ολοκληρώνεται το ταξίδι μου στο ποδόσφαιρο. Νιώθω μετά από τόσα χρόνια πως τελικά κάτι έκανα.

Από την μία βέβαια στενοχωριέμαι που φτάνω στο φινάλε της καριέρας μου γιατί αγαπώ πολύ το ποδόσφαιρο και δεν ξέρω αν θα είμαι ποτέ έτοιμος να το παραδεχθώ πως δεν μπορώ να αγωνιστώ άλλο, αλλά από την άλλη νιώθω ικανοποίηση καθώς όλα αυτά τα χρόνια ο κόσμος στην Ελλάδα με σέβεται σαν άνθρωπο και σαν ποδοσφαιριστή, κάτι που θα κρατήσω για όλη την ζωή μου και νομίζω είναι και το καλύτερο».

- Πέρα από τους τίτλους και τις διακρίσεις, ο σεβασμός φαντάζομαι είναι κάτι που δεν ανταλλάσσεται με τίποτα για έναν ποδοσφαιριστή έτσι;

 «Στο ποδόσφαιρο αυτό μένει, ο σεβασμός και η αναγνώριση. Πάντα το πίστευα και το λέω και στον γιο μου που παίζει ποδόσφαιρο και προσπαθεί να κάνει πραγματικότητα τα όνειρα του, πως οι φιλίες που κάνεις από το ποδόσφαιρο είναι αυτό που μένει. Όσο καλά και αν παίξεις, αυτό που θα μετρήσει είναι να κερδίσεις τον σεβασμό του κόσμου.

Προσωπικά το κατάφερα αυτό και θα πρέπει να ευχαριστήσω τους Έλληνες που με στήριξαν. Όπου και αν πήγαινα με σέβονταν. Η Ελλάδα άνοιξε σε μένα και την οικογένεια μου τις πόρτες της. Νιώθω σαν Έλληνας και γι' αυτό αποφασίσαμε να μείνουμε στην Ελλάδα, αφού αγαπάμε την χώρα».

 

- Περίμενες πως στα 42 σου θα συνέχιζες το ποδόσφαιρο;

«Είμαι τυχερός, αγαπώ αυτό που κάνω και προσέχω πολύ τον εαυτό μου. Ποτέ δεν θα χαλούσα το όνομα μου. Εάν έβλεπα πως δεν μπορώ να αγωνιστώ θα σταματούσα. Θέλω να σέβομαι την ομάδα, τους συμπαίκτες μου, τον προπονητή.

Το μυαλό μου λειτουργεί σαν να είμαι ακόμα επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και για αυτό δεν έχω προβλήματα. Το επίπεδο είναι πολύ καλό. Στόχος μου ήταν στην αρχή να ευχαριστηθώ το ποδόσφαιρο, αλλά αντιλήφθηκα πως η ομάδα έχει στόχους και πως πρέπει να βρίσκομαι εκεί κάθε μέρα για να μπορώ να βοηθήσω».

- Βρίσκεσαι στον Άρη Βούλας τα τελευταία τρία χρόνια. Είσαι ικανοποιημένος από την συνεργασία σου με τον σύλλογο;

 «Στον Άρη Βούλας βρίσκομαι από το 2019. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος. Μετά τον Εθνικό είχα έναν τραυματισμό και σταμάτησα το ποδόσφαιρο. Τότε με φώναξε ο πρόεδρος, Στέλιος Τσαλδάρης και μου είπε για την ομάδα. Είχα εκεί ήδη τον γιο μου, τον Τιάγκο και ήξερα κάποια πράγματα.

Έβλεπα πως υπήρχε πλάνο. Δεν ήταν τόσο χαμηλό το επίπεδο, όπως πίστευα. Τους είπα πως για να έρθω πρέπει να έχουμε στόχους. Το κατάλαβαν και εκείνοι αυτό. Δημιούργησαν μια οργανωμένη ομάδα, η οποία με σέβεται πάρα πολύ. Αυτό όπως σου είπα με κράτησε. Όταν με σέβονται και μου δίνουν τα πάντα, προσπαθώ να προσφέρω και εγώ τα πάντα. Έχουμε καταφέρει πολλά πράγματα. Γίναμε φίλοι με τους συμπαίκτες μου και περνάω υπέροχα στον σύλλογο».

 - Πως θα είναι η επόμενη μέρα σου στο ποδόσφαιρο; Σε ποιο πόστο θα ήθελες να βρίσκεσαι;

«Νομίζω πως θα βρίσκομαι σε όλη τη ζωή μου σε ένα γήπεδο. Μου αρέσει πολύ να παραμείνω στο ποδόσφαιρο και ειδικά το σκάουτινγκ προκειμένου να παρακολουθώ παίκτες και να μπορώ να προτείνω παίκτες σε ανθρώπους που με εμπιστεύονται.

Μπορώ επίσης να προσφέρω πολλά στις ακαδημίες σε επίπεδο ηλικιών πιο προχωρημένο (Κ-16, K-17, K-18) σε παιδιά δηλαδή που θα βρεθούν ένα βήμα πριν από την πρώτη ομάδα.

Εκεί παίζει μεγάλο ρόλο η ψυχολογία και η φιλοσοφία των ποδοσφαιριστών. Τα λάθη που έκανα εγώ να μην τα επαναλάβουν. Θα προσπαθήσω να είμαι σε αυτό το κομμάτι και να βοηθήσω όσο μπορώ».