Δανεισμένο από τους Φίλους του Αστέρα Εξαρχείων !!
Με ρωτάς αδερφέ, τι είναι το ποδόσφαιρο και γιατί παθιαζόμαστε τόσο με αυτό...
Ποδόσφαιρο είναι μία μπάλα και δύο τέρματα, αυτοσχέδια ή μη, είτε σε μια αλάνα στα Εξάρχεια είτε σε μια φτωχογειτονιά της Αφρικής είτε στο ακριβότερο γήπεδο του κόσμου. Ίδιο παντού και ας αλλάζουν οι συνθήκες.
Ποδόσφαιρο είναι ο ιδρώτας της προετοιμασίας, οι καθημερινές προπονήσεις, η λαχτάρα για τον κυριακάτικο αγώνα.
Είναι οι συζητήσεις, τα πειράγματα και τα γέλια στα αποδυτήρια πριν την έναρξη.
Ποδόσφαιρο είναι η μυρωδιά θερμαντικής και ιδρώτα, το tape στα πόδια, οι επικαλαμίδες, οι φρεσκοπλυμένες εμφανίσεις και τα πολύχρωμα παπούτσια.
Είναι ο ενθουσιώδης λόγος του προπονητή πριν το ματς. Συχνά γραφικός αλλά εν τέλει απαραίτητος.
Ποδόσφαιρο είναι η σχέση εμπιστοσύνης με τον συμπαίκτη σου. Η σιγουριά που αποπνέει το βλέμμα του.
Είναι τα τάκλιν, τα σουτ, οι ποδιές, τα σπρίντ, ο λυσσασμένος αντίπαλος, εχθρός για ενενήντα λεπτά.
Είναι η μαγική ντρίμπλα, η φαντεζί ενέργεια που θα σε αφήσει με ανοιχτό το στόμα. Πίστεψε με, θα την δεις ακόμα κι εκεί που δεν το περιμένεις.
Είναι η μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα.
Η πεμπτουσία του παιχνιδιού.
Η ιαχή που γκρεμίζει μίση, σύνορα και τοίχους: "Γκοοοοοοοολ".
Ποδόσφαιρο είναι το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Τιμή και βάρος.
Αν συνεχίζεις να απορείς αδερφέ...
Ποδόσφαιρο είναι οι στιγμές. Αυτές που θα μνημονεύεις και θα αναπολείς σε είκοσι χρόνια από τώρα.
Είναι η αίσθηση χαράς όταν φοράς την φανέλα. Είκοσι χρόνια στα γήπεδα και την νιώθεις σαν πρώτα.
Είναι οι νίκες, ικανές να "φωτίσουν" τις πιο δύσκολες μέρες σου.
Είναι οι ήττες, βαθιά ριζωμένες στο μυαλό.
Είναι τα δάκρυα χαράς ή λύπης στο πρόσωπο του συμπαίκτη σου.
Είναι η αγκαλιά, οι παθιασμένες φωνές, οι παροτρύνσεις... "Άλλο λίγο, μπορούμε!"
Ποδόσφαιρο είναι αυτό το γαμημένο "κρακ". Ο τραυματισμός, η απογοήτευση, τα αδέρφια σου στο νοσοκομείο, το χειρουργείο, οι θεραπείες.
Είναι το πρώτο τρέξιμο στο γρασίδι μετά την επέμβαση. Λυτρωτικό!
Ποδόσφαιρο είναι οι αφηγήσεις των παλιών. Αναβλύζουν ρομαντισμό και αγάπη μέσα στην υπερβολή τους.
Είναι οι "ήρωες της Κυριακής", οι μπαλαδόροι, με πρώτο μεταξύ πολλών τον Θεό... Τον ανυπέρβλητο Ντιέγκο!
Ποδόσφαιρο είναι τα παιδιά της εξέδρας.
Οι οπαδοί.
Πάντα δίπλα σου, πάντα κοντά σου.
Οι πιο πιστοί σου φίλοι.
Είναι τα συνθήματα, τα τραγούδια, τα πανό, τα καπνογόνα.
ΔΕΝ υπάρχει ποδόσφαιρο χωρίς συνθήματα και καπνογόνα!
Ποδόσφαιρο είναι το χειροκρότημα της εξέδρας. Σημαντικότερο από την όποια κούπα.
Σου λέω αδερφέ...
Ποδόσφαιρο είναι το πάθος, η ένταση, η φωνή, η ομάδα, η αλληλεγγύη, η ελευθερία!
Ποδόσφαιρο...
Ποδόσφαιρο στον Αστέρα είναι μετά τον αγώνα να μοιράζεσαι, είτε έχεις κερδίσει είτε όχι, μια μπύρα με τους οπαδούς.
Αλλά διάολε, ΔΙΑΟΛΕ, πόσο πιο απολαυστική φαντάζει ύστερα από μια μεγάλη νίκη!!!
Ποδόσφαιρο είναι μία μπάλα και δύο τέρματα, αυτοσχέδια ή μη, είτε σε μια αλάνα στα Εξάρχεια είτε σε μια φτωχογειτονιά της Αφρικής είτε στο ακριβότερο γήπεδο του κόσμου. Ίδιο παντού και ας αλλάζουν οι συνθήκες.
Ποδόσφαιρο είναι ο ιδρώτας της προετοιμασίας, οι καθημερινές προπονήσεις, η λαχτάρα για τον κυριακάτικο αγώνα.
Είναι οι συζητήσεις, τα πειράγματα και τα γέλια στα αποδυτήρια πριν την έναρξη.
Ποδόσφαιρο είναι η μυρωδιά θερμαντικής και ιδρώτα, το tape στα πόδια, οι επικαλαμίδες, οι φρεσκοπλυμένες εμφανίσεις και τα πολύχρωμα παπούτσια.
Είναι ο ενθουσιώδης λόγος του προπονητή πριν το ματς. Συχνά γραφικός αλλά εν τέλει απαραίτητος.
Ποδόσφαιρο είναι η σχέση εμπιστοσύνης με τον συμπαίκτη σου. Η σιγουριά που αποπνέει το βλέμμα του.
Είναι τα τάκλιν, τα σουτ, οι ποδιές, τα σπρίντ, ο λυσσασμένος αντίπαλος, εχθρός για ενενήντα λεπτά.
Είναι η μαγική ντρίμπλα, η φαντεζί ενέργεια που θα σε αφήσει με ανοιχτό το στόμα. Πίστεψε με, θα την δεις ακόμα κι εκεί που δεν το περιμένεις.
Είναι η μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα.
Η πεμπτουσία του παιχνιδιού.
Η ιαχή που γκρεμίζει μίση, σύνορα και τοίχους: "Γκοοοοοοοολ".
Ποδόσφαιρο είναι το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Τιμή και βάρος.
Αν συνεχίζεις να απορείς αδερφέ...
Ποδόσφαιρο είναι οι στιγμές. Αυτές που θα μνημονεύεις και θα αναπολείς σε είκοσι χρόνια από τώρα.
Είναι η αίσθηση χαράς όταν φοράς την φανέλα. Είκοσι χρόνια στα γήπεδα και την νιώθεις σαν πρώτα.
Είναι οι νίκες, ικανές να "φωτίσουν" τις πιο δύσκολες μέρες σου.
Είναι οι ήττες, βαθιά ριζωμένες στο μυαλό.
Είναι τα δάκρυα χαράς ή λύπης στο πρόσωπο του συμπαίκτη σου.
Είναι η αγκαλιά, οι παθιασμένες φωνές, οι παροτρύνσεις... "Άλλο λίγο, μπορούμε!"
Ποδόσφαιρο είναι αυτό το γαμημένο "κρακ". Ο τραυματισμός, η απογοήτευση, τα αδέρφια σου στο νοσοκομείο, το χειρουργείο, οι θεραπείες.
Είναι το πρώτο τρέξιμο στο γρασίδι μετά την επέμβαση. Λυτρωτικό!
Ποδόσφαιρο είναι οι αφηγήσεις των παλιών. Αναβλύζουν ρομαντισμό και αγάπη μέσα στην υπερβολή τους.
Είναι οι "ήρωες της Κυριακής", οι μπαλαδόροι, με πρώτο μεταξύ πολλών τον Θεό... Τον ανυπέρβλητο Ντιέγκο!
Ποδόσφαιρο είναι τα παιδιά της εξέδρας.
Οι οπαδοί.
Πάντα δίπλα σου, πάντα κοντά σου.
Οι πιο πιστοί σου φίλοι.
Είναι τα συνθήματα, τα τραγούδια, τα πανό, τα καπνογόνα.
ΔΕΝ υπάρχει ποδόσφαιρο χωρίς συνθήματα και καπνογόνα!
Ποδόσφαιρο είναι το χειροκρότημα της εξέδρας. Σημαντικότερο από την όποια κούπα.
Σου λέω αδερφέ...
Ποδόσφαιρο είναι το πάθος, η ένταση, η φωνή, η ομάδα, η αλληλεγγύη, η ελευθερία!
Ποδόσφαιρο...
Ποδόσφαιρο στον Αστέρα είναι μετά τον αγώνα να μοιράζεσαι, είτε έχεις κερδίσει είτε όχι, μια μπύρα με τους οπαδούς.
Αλλά διάολε, ΔΙΑΟΛΕ, πόσο πιο απολαυστική φαντάζει ύστερα από μια μεγάλη νίκη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου